Η νέα σειρά του Netflix, «Squid Game» (Παιχνίδι του Καλαμαριού) έχει γίνει μία από τις κορυφαίες σειρές όλων των εποχών. Η βασική ιδέα της σειράς είναι, μία σειρά ανθρώπων να στρατολογούνται από έναν οργανισμό, για να ανταγωνιστούν σε παιχνίδια ζωής ή θανάτου, με τα επεισόδια να έχουν πολλές σκηνές βίας.
Ο κυνισμός και η βία που χαρακτηρίζει τη σειρά είναι και ο κύριος λόγος που γονείς και εκπαιδευτικοί ανησυχούν, καθώς η σειρά έχει κερδίσει και πολλούς μικρούς οπαδούς.
Μάλιστα τα παιδιά, που δύσκολα διαχωρίζουν την πραγματική ζωή από τη μυθοπλασία, στη Βρετανία και στο Βέλγιο πηγαίνουν, στο σχολείο και ζητούν από τους εκπαιδευτικούς να παίξουν κάποια από τα επικίνδυνα παιχνίδια που συμπεριλαμβάνονται στα επεισόδια της σειράς.
Στο πλαίσιο αυτό όλα και περισσότερα σχολεία στέλνουν επιστολές προς τους γονείς, προκειμένου να μην επιτρέπουν στα παιδιά τους να βλέπουν την σειρά αυτή.
Το Squid Game έχει στοιχεία του δημιουργού του
Ο Hwang Dong-Hyuk, όπως κάθε δημιουργός, πήρε στοιχεία από τη ζωή του. Το concept δουλευόταν στο μυαλό του για πάνω από μία δεκαετία. Η αρχική ιδέα τού ήρθε το 2008 και έγραψε το σενάριο έναν χρόνο αργότερα. Ο λόγος που δεν το «κυνήγησε» νωρίτερα ήταν ότι δεν ήταν σίγουρος πως η κοινωνία τότε ήταν έτοιμη για κάτι τόσο ωμό και σκληρό, όπως για ανθρώπους που χρωστούν και που με τη θέλησή τους συμμετέχουν σε παιχνίδια θανάτου με στόχο το τελικό έπαθλο.
Η μεταφορά της ιστορίας σε σειρά ήταν ακόμη περιπέτεια, όπως ήταν περίπου μία δεκαετία πριν. Η ιδέα πίσω από αυτήν τη δουλειά ήταν πολύ πειραματική. Μετά από περίπου 12 χρόνια, ο κόσμος άλλαξε σε ένα μέρος, όπου τέτοιες περίεργες, βίαιες ιστορίες είναι καλοδεχούμενες. Τα παιχνίδια της σειράς που τρελαίνουν τους υποψηφίους ευθυγραμμίζονται με τις επιθυμίες των ανθρώπων να κερδίζουν το τζάκποτ με πράγματα, όπως κρυπτονομίσματα, ιδιοκτησίες και μετοχές. Πολλοί άνθρωποι συμπάσχουν με την ιστορία.
Η πραγματικότητα του ίδιου του Dong-Hyuk σίγουρα αποτέλεσε την έμπνευση της φαντασίας του. Σε μία δύσκολη οικονομική κατάσταση, κάποια στιγμή έφτασε σε σημείο να σταματήσει τη συγγραφή της ιστορίας για να πουλήσει το laptop του και να βγάλει μερικά χρήματα. Μπορεί το χρέος του να μην ήταν εφάμιλλο των 456 συμμετεχόντων του Squid Game αλλά σίγουρα το να κερδίσεις 45,6 δισεκατομμύρια won (33 δισεκατομμύρια ευρώ) δημιουργεί μία έκπληξη στο πρόσωπο αρκετών ανθρώπων.
Η σειρά παρουσιάζει όχι μόνο τη δύναμη και την επιρροή των χρημάτων και του τελικού επάθλου, αλλά το γεγονός ότι πολλές φορές οι άνθρωποι γίνονται έρμαια των παθών τους. Ξεκινούν το βάδισμα σε έναν τρόπο που δεν έχει έξοδο από την άλλη πλευρά. Χάνονται μέσα στο μυαλό τους και στα πλαίσια της οικονομικής σωτηρίας μέσα από τη δύνη μίας καπιταλιστικής παγίδας φτάνουν να βλέπουν ακόμα και την ανθρώπινη ζωή ως μέσο προς επίτευξης του στόχου.
Το Παιχνίδι του Καλαμαριού, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ικανοποίηση των καπρίτσιων πλούσιων επιφανών του κόσμου που δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν και παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές σαν να είναι άψυχα πιόνια σε σκακιέρα. Αυτών, δηλαδή, στους οποίους με τόση ωμή μαεστρία θέλει ο Dong-Hyuk να «επιτεθεί», χωρίς να διστάζει να στέλνει και σαφή πυρά κατά της Κορέας, σε όποια μεριά κι αν δείχνει η πυξίδα. Όλα αυτά υπό μία ειρωνική αίσθηση της ηθικής και των κανόνων εντός της αρένας με τα «τρίγωνα», τους «κύκλους» και τα «τετράγωνα» να εποπτεύουν.
Τελικά, η σειρά και καταφέρνει να κάνει όλα τα μέλη της παρέας να υποστηρίζουν από έναν συμμετέχοντα και να περιμένουν την ανάδειξη του νικητή, όπως ακριβώς κάνουν και οι «celebrities» στο τέλος, και αφήνει το κοινό με ένα περίεργο αίσθημα «μαυρίλας» και ψυχοπλακώματος.
– Πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος;
– Τι μπορεί να τον οδηγήσει μέχρι εκεί;
– Πόσα είναι ικανός να κάνει όταν όλα επιτρέπονται;
– Με τι ευκολία μπορεί να αφαιρέσει μία ζωή όταν κάποιος του λέει ότι μπορεί να το κάνει ή όταν βλέπει ότι και οι γύρω του πράττουν αναλόγως;
– Πόσο πηγαία μπορεί να καλεί το ένστικτο της επιβίωσης με κάθε τρόπο;
Η εξέλιξη του πρωταγωνιστή είναι με διαφορά από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της σειράς. Ένας άνθρωπος που συστήθηκε ως ανεύθυνος, στο έλεος του τζόγου και των χρημάτων, έχοντας χάσει τη σύζυγο και την κόρη του λόγω της ζωής του, σημαδεύεται διαφορετικά από το παιχνίδι. Οι πιο αχρείες και ανήθικες συμπεριφορές, εκείνες που αυξάνουν το pot που τόσο τον έλκυε, είναι εκείνες που τον οδηγούν προς την αποκάλυψη της πραγματικής σημασίας των χρημάτων όταν δεν υπάρχει κανείς και τίποτα πέρα από αυτά. Αποδεικνύεται ότι ακόμα και ένα ποσό που είναι ικανό να αλλάξει όχι μόνο μία ζωή αλλά τις ζωές ολόκληρων γενεών, τελικά είναι μία ψεύτικη και καταδικασμένα ανεκπλήρωτη υπόσχεση ευτυχίας. Ειδικά όταν επέρχεται η συνειδητοποίηση του δρόμου που οδήγησε σε αυτό. Τι μεσολάβησε και πόσο άλλαξε τον κάτοχό του.
Τι έχεις στο τέλος; Έναν άνθρωπο ραγισμένο, χαμένο κάπου ανάμεσα στις αναμνήσεις του παρελθόντος, που ζει σαν άστεγος καθώς δε θέλει να ακουμπήσει το αιματοβαμμένο έπαθλο ούτε για να πάρει ένα νερό και κολλημένο στο παιχνίδι που τον άλλαξε.
