Home Blog Page 483

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΟΥΝ

Οι μαθητές αναστενάζουν όσοι νιώθουν απογοήτευση και θλίψη ή είναι κουρασμένοι, εκνευρισμένοι, έτοιμοι να παραιτηθούν. Επίσης όσοι ποθούν και νοσταλγούν κάτι ή ματαιώνεται ένα σχέδιό τους. Σε κάθε περίπτωση ο αναστεναγμός δεν είναι σαν το χαμόγελο που το σκορπάμε δημόσια: Είναι περισσότερο μια μορφή συναισθηματικής έκφρασης που ταιριάζει με την απομόνωση.

Οι αναστεναγμοί φέρνουν παρεξηγήσεις

Eνώ εσύ αναστενάζεις για κάτι συγκεκριμένο που σε απασχολεί (π.χ. σου βούλιαξαν τα καράβια), η σύντορφος σου ενδεχομένως το αποδίδει σε κάτι τελείως διαφορετικό, ότι η ερωμένη σου που μπορεί και να μήν έχεις ματαίωσε το ραντεβού σας. Και κάπως έτσι γίνονται οι παρεξηγήσεις.

Ο αναστεναγμός παράγεται ακούσια και είναι κάτι σαν μια μικρή παύση προτού πάρουμε μια νέα πρωτοβουλία. Υπάρχουν εκούσιοι και ακούσιοι αναστεναγμοί.

Ο ακούσιος στην πραγματικότητα αποτελεί μια υποστηρικτική διαδικασία για την υγεία μας και για να συντηρήσουμε τα πνευμόνια μας. Ο τρόπος με τον οποίο αυτό το αντανακλαστικό λειτουργεί στο σώμα μας υπακούει σε μια συναρπαστική ακολουθία.

Ενώ οι εκούσιοι αναστεναγμοί ερμηνεύονται από τον εγκέφαλο μας ως απελευθέρωση της απογοήτευσης, του πόνου, της ήττας, επειδή κάποιος μας λείπει ή λόγω της λαχτάρας. Επίσης σχεδόν αμέσως ρωτάμε: «τι έχεις; τι σκέφτεσαι; γιατί ανησυχείς;»

Τελικά ο αναστεναγμός είναι απλώς ένας αναστεναγμός.

Είναι μια καθημερινή συνήθεια που μας επιτρέπει να απελευθερώσουμε τις ταλαιπωρίες του πόνου μας σαν κάποιον που αφήνει όλο τον πόνο της ψυχής του, που προσπαθεί να βρει ανακούφιση σε μια φευγαλέα παρηγοριά όταν όλα πονάνε τόσο πολύ.

Οι άνθρωποι αναστενάζουν όταν το υποσυνείδητό μας, ως αντανακλαστικό ψάχνει το κουμπί επαναφοράς για να πάρει φρέσκο αέρα, για να απελευθερωθούμε από τον πόνο της στιγμής.

Μην διστάζετε να αναστενάζετε καθημερινά και κάθε στιγμή για να επανεκκινείτε τον θαυμάσιο κύκλο της ζωής και της ευτυχίας.

Σταματήστε να σκοτώνετε τον άντρα σας!!

Σύμφωνα με μια μελέτη που έρχεται από τη Δανία, οι συνεχείς τσακωμοί και οι οικογενειακές εντάσεις αποτελούν βασική αιτία πρόωρου θανάτου στους άνδρες μέσης ηλικίας. Η έρευνα έγινε σε 1.000 άνδρες ηλικίας 36 ως 52 ετών και αποδεικνύει ότι το στρες που προκαλεί η κακή συνύπαρξη στο σπίτι μπορεί να προκαλέσει έναν θάνατο στους δύο σε αυτή την ηλικία.

Η έρευνα διενεργείται από το 2000 με τίτλο «Στρεσογόνες κοινωνικές σχέσεις και θνησιμότητα» και εξηγεί ειδικότερα ότι η διαχείριση του στρες είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας.. Οι αγχώδεις άνδρες και όσοι επιζητούν εναγωνίως την προσοχή των άλλων,σύμφωνα με την ηλεκτρονική εφημερίδα, είναι οι πλέον προσβεβλημένοι καθώς και όσοι μαλώνουν συνεχώς με τη στενή τους οικογένεια. Η ομάδα του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 6% των ανδρών που συμμετείχαν στην έρευνα πέθαναν κατά τη διάρκεια της περιόδου ενώ το 50% μεταξύ των συμμετεχόντων ζούσαν πολύ δύσκολες καταστάσεις στον οικογενειακό τους περίγυρο.

Πολλά είναι τα αίτια των εντάσεων που εξετάστηκαν στην έρευνα: παιδιά ή σύζυγοι με υπερβολικές απαιτήσεις, συνεχείς τσακωμοί, ανεργία. Ολα αυτά τα αίτια προκαλούν «κακό στρες» και πολλαπλασιάζουν επί τρία τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. «Οι άνδρες που υφίστανται τέτοιο στρες παράγουν περισσότερη κορτιζόλη και αυτό έχει πολύ αρνητικές επιδράσεις στην υγεία» εξηγεί η έρευνα. Η κορτιζόλη είναι μια ουσία η οποία όταν παράγεται σε μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει καρδιαγγειακά προβλήματα.

Το στρες που παράγεται από τις οικογενειακές εντάσεις μπορεί να προκαλέσει και αύξηση της αρτηριακής πίεσης Η Rikke Lund που συμμετέχει στην έρευνα πιστεύει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται παρέμβαση ειδικού.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Epidemiology and Community Health και αφορά κυρίως άνδρες που αναζητούν μια θέση εργασίας. Δείχνει επίσης πόσο επηρεάζει η υγεία του άνδρα την σύζυγο και τα παιδιά αφού το 4% των πρόωρων θανάτων που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας αφορούσε συζύγους ή συντρόφους ανδρών με στρες.

Σβήστε το φώς για να χάσετε βάρος

Κλείστε τα φώτα στο υπνοδωμάτιό σας, εάν δεν θέλετε να παχύνετε, συνιστούν επιστήμονες από το Λονδίνο. Αναλύοντας στοιχεία από 113.000 εθελόντριες ανακάλυψαν με έκπληξη ότι το υπερβολικό φως στη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο συσσώρευσης περιττών κιλών. Τον μεγαλύτερο κίνδυνο να είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες διέτρεχαν οι εθελόντριες που κοιμόντουσαν με φως το οποίο τους επέτρεπε «να βλέπουν έως την άλλη άκρη του υπνοδωματίου». Οι ερευνητές από το Ίδρυμα Μελέτης του Καρκίνου (ICR), που δημοσιεύουν την μελέτη τους στην Αμερικανική Επιθεώρηση Επιδημιολογίας (AJE), χώρισαν τις εθελόντριες σε τέσσερις ομάδες αναλόγως με τον φωτισμό στη διάρκεια του ύπνου. Οι ομάδες αυτές ήταν οι εξής:

  • Φωτισμός που επέτρεπε το διάβασμα
  • Φωτισμός που επέτρεπε να βλέπουν έως την άλλη άκρη του υπνοδωματίου, αλλά όχι για να διαβάσουν
  • Φωτισμός που επέτρεπε να βλέπουν το χέρι τους όταν το έφερναν στο πρόσωπο, αλλά όχι έως την άκρη του υπνοδωματίου
  • Πολύ σκοτεινά για να δουν το χέρι τους ή χρήση νυκτερινής μάσκας

Στη συνέχεια, μέτρησαν διάφορους δείκτες της παχυσαρκίας στις εθελόντριες και τους συνέκριναν με κάθε είδους φωτισμού. Όπως διαπίστωσαν, ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), η αναλογία μέσης-ισχίων και η περίμετρος της μέσης αυξάνονταν κατ’ αναλογίαν με την ένταση του φωτισμού, ιδίως όταν ήταν αρκετή ώστε να μπορούν οι γυναίκες να δουν έως την άκρη του υπνοδωματίου ή να διαβάσουν.

Οι ερευνητές δεν ξέρουν τις ακριβείς αιτίες της συσχέτισης που βρήκαν, αλλά εικάζουν ότι οφείλεται στην διαταραχή που επιφέρει ο φωτισμός στο βιολογικό ρολόι. Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι ο φωτισμός το βράδυ διαταράσσει τον κύκλο ύπνου-αγρυπνίας, αφού μας επιτρέπει να μένουμε ξύπνιοι πολύ μετά τη δύση του ηλίου και συχνά μας μισοξυπνάει στη διάρκεια του ύπνου.

Τα παιδιά που μένουν σπίτι αναπτύσσουν μυωπία (έρευνα Cambridge)

Ο χρόνος που περνούν τα παιδιά έξω από το σπίτι μπορεί να συνδέεται με τη μείωση του κινδύνου να αναπτύξουν μυωπία, σύμφωνα με έρευνα.

Ανάλυση οκτώ προηγούμενων ερευνών του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, έδειξε ότι για κάθε ώρα ανά εβδομάδα έξω από το σπίτι, το ρίσκο μυωπίας μειώνεται κατά 2%.

Η έκθεση στο φυσικό φως και ο χρόνος που περνούν τα παιδιά κοιτώντας αντικείμενα σε μακρινές αποστάσεις, είναι παράγοντες κλειδιά, λένε οι επιστήμονες.

Στην έρευνα συμμετείχαν περισσότερα από 10.000 παιδιά και ενήλικες.

Οι ερευνητές παρουσίασαν τα συμπεράσματά τους στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολογίας, στη Φλόριντα.

Ο Δρ. Τζάστιν Σέργουιν και η ερευνητική ομάδα του, συμπέραναν ότι παιδιά με μυωπία περνούσαν κατά μέσο όρο 3,7 ώρες λιγότερες την εβδομάδα σε ανοικτούς χώρους.

Ανέμεναν, επίσης, ότι τα παιδιά που περνούν περισσότερες ώρες έξω, αφιερώνουν λιγότερο χρόνο σε δραστηριότητες όπως το διάβασμα, η μελέτη ή τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά η έρευνα δεν επιβεβαίωσε αυτή τη σχέση.

Ωστόσο, ο Δρ. Σέργουιν είπε ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως για παράδειγμα η μεγαλύτερη έκθεση στην ακτινοβολία UV που συνεπάγεται μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανάπτυξη ασθενειών στο μέλλον, στα παιδιά που μένουν περισσότερες ώρες έξω.

ΠΟΙΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΤΡΩΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥΣ

Πολλές φορές παρασυρόμαστε από την προτεινόμενη ημερομηνία κατανάλωσης που αναγράφεται στις συσκευασίες και καταλήγουμε να πετάμε στα σκουπίδια τρόφιμα που δεν έχουν χαλάσει και είναι απολύτως ασφαλή προς κατανάλωση.

Χρησιμοποιούμε την κοινή λογική αλλά και τη μύτη μας προκειμένου να διαπιστώσουμε εάν τα τρόφιμα που έχουμε στα ντουλάπια ή το ψυγείο μας πρέπει να πεταχτούν ή όχι

Ντομάτες

Σε αντίθεση με τα περισσότερα λαχανικά, οι τομάτες γίνονται πιο γλυκές όσο περνούν οι μέρες. Πρέπει να τις αποφύγουμε μόνο αν έχουν μουχλιάσει ή έχουν μια ανεπαίσθητη μυρωδιά αλκοόλης.

Παγωτό

Έχει μικρή διάρκεια ζωής, παρ’ ότι διατηρείται στην κατάψυξη, επειδή περιέχει πολλά λιπαρά. Χάνει τη γεύση του περίπου μετά από τρεις μήνες και πρέπει να το πετάμε εάν το χρώμα του έχει γίνει πιο σκούρο ή έχει ξινή γεύση.

Γιαούρτι

Κατά τη διαδικασία παραγωγής του γιαουρτιού, η ζύμωση επιτρέπει τη συντήρηση του γάλακτος για περισσότερο καιρό. Πρέπει να πετάμε το γιαούρτι εάν έχει εμφανίσει το παραμικρό σημάδι μούχλας. Μπορούμε όμως να το φάμε εάν είναι κάτασπρο και δεν έχει αλλοιωθεί η γεύση του.