Τον Μάρτιο του 1962, πληροφορίες από τη Μόσχα ανέφεραν ότι ο Σοβιετικός φυσικός επιστήμονας Alexander Kazantsev είχε σκοπό να κινηματογραφήσει ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο θα στρεφόταν γύρω από την καταπληκτική αυτή υπόθεση: επισκέπτες από άλλους πλανήτες έχουν αποβιβαστεί στη Γη σε διάφορες περιόδους της Ιστορίας ή και της Προϊστορίας της.
Στη Σαχάρα, στην περιοχή του Tassili n’ Ajjer, στην Αλγερία, το σοβιετικό κινηματογραφικό συνεργείο θα φωτογράφιζε συγκλονιστικές προϊστορικές παραστάσεις πάνω σε βράχους, που είχαν ανακαλυφθεί από τον Γάλλο εξερευνητή και εθνογράφο Henri Lhote.
Αυτές οι μοναδικές παραστάσεις βρίσκονται στην κοιλάδα “Jabbaren”, που στη γλώσσα των Τουαρέγκ σημαίνει “Οι Γίγαντες”. Όντως, παριστάνουν γιγαντιαία πλάσματα (μία από αυτές τις σιλουέτες έχει ύψος έξι μέτρων), που μοιάζουν εκπληκτικά με κρανοφόρους αστροναύτες.
Ο “Μεγάλος Αρειανός Θεός”
Το κεφάλι, το οποίο ο Henri Lhote βάφτισε αυθορμήτως “Μεγάλο Αρειανό Θεό”, είναι στρογγυλό και κλεισμένο σ’ ένα είδος κράνους με άνοιγμα, για να μην εμποδίζεται η όραση. Ωστόσο, ο Σοβιετικός επιστήμονας Alexander Kazantsev δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει με θετικότητα ότι ο “Μεγάλος Αρειανός Θεός” ήταν το πορτρέτο ενός κοσμοναύτη, που είχε επισκεφτεί τη Γη πριν από 10.000 χρόνια, δηλαδή την εποχή από την οποία χρονολογούνται οι παραστάσεις.
Ρωτούσε, κατ’ αρχήν, πώς λαοί, τεχνικώς καθυστερημένοι, μπόρεσαν να κατασκευάσουν αυτό το φανταστικό πλακόστρωτο με μονοκόμματους ογκόλιθους, που καθένας από αυτούς ζύγιζε περίπου 2.000 τόνους! Κανένας σύγχρονος γερανός δε θα μπορούσε να ανασηκώσει ένα τέτοιο ασύλληπτο φορτίο. Αν υποθέσουμε ότι αυτές οι πέτρες σηκώθηκαν με τα χέρια, θα πρέπει να φανταστούμε συνεργεία των 20.000 ανδρών, πράγμα πρακτικώς αδύνατον. Εξάλλου, κανενός είδους σχοινιά δε θα μπορούσαν να αντέξουν αυτό το βάρος.
Σε τι χρησίμευε αυτό το γιγαντιαίο πλακόστρωτο, που έπρεπε να στρωθεί με αυτούς τους αδιανόητους ογκόλιθους; Οι αρχαίοι λαοί, άλλωστε, συνήθιζαν να χτίζουν τα μνημεία τους ψηλά και όχι να τα στρώνουν στο έδαφος.
Γιατί στην περιοχή αυτή υπάρχουν τόσοι τηκτίτες, δηλαδή υαλοποιημένες πέτρες, που περιέχουν σημαντικές ποσότητες ραδιενεργού βηρυλλίου; Τα ισότοπα του βηρυλλίου είναι κατά ένα εκατομμύριο φορές σπανιότερα από όλα τα παραπλήσια στοιχεία στο ηλιακό μας σύστημα, ενώ αφθονούν στην επιφάνεια των τεράστιων ερυθρών αστέρων. Εξάλλου, η καταγωγή των τηκτιτών παραμένει ένα άλυτο μυστήριο. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι είναι υπολείμματα καύσεως πυρηνικών αντιδραστήρων πελώριων διαστημικών αεροσκαφών.
Γιατί η καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων, όπως την αναφέρει η Βίβλος και τα “Χειρόγραφα της Νεκρά Θάλασσας”, θυμίζει με εξαιρετικό τρόπο τις περιγραφές της καταστροφής της Χιροσίμα; Η Βίβλος ομιλεί, επίσης, κατ’ επανάληψιν για “τους ανθρώπους που ήρθαν από τον ουρανό” και “τους ανθρώπους που έφυγαν ξαφνικά για τον ουρανό”. Μήπως οι “επισκέπτες του Σύμπαντος”, πριν πετάξουν προς το στερέωμα, είχαν ξοδέψει προηγουμένως τα αποθέματα ατομικών καυσίμων, αφού υποχρέωσαν τους κατοίκους της περιοχής να φύγουν και “να μη γυρίσουν”;
Οι λαοί των κτηνοτρόφων και των νομάδων, που έζησαν πριν από δέκα και δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια, οι οποίοι δεν είχαν τελειοποιημένα αστεροσκοπεία, ούτε ενισχυμένα τηλεσκόπια, από πού αντλούσαν τις καθηλωτικές αστρονομικές τους γνώσεις;
Η περίφημη “Πύλη του Ήλιου”
Πρόκειται για μια στοά σκαμμένη σ’ ένα γιγάντιο μονόλιθο. Σε αυτή τη στοά είναι χαραγμένο ένα ημερολόγιο, το οποίο χωρίζει τα έτη σε σειρές των 290 ημερών, αντί των 365 γήινων ημερών. Υπάρχουν δέκα μήνες των 24 ημερών και δύο μήνες των 25 ημερών. Αυτό το μνημείο φαίνεται να έχει ηλικία 12.000 έως 15.000 ετών.
Οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι ο χρόνος περιστροφής της Γης γύρω από τον Ήλιο πρέπει να άλλαξε αισθητά κατά τις τελευταίες αυτές χιλιετηρίδες. Άλλοι υποστήριξαν ότι παρόμοια αλλαγή θα ήταν ακατανόητη και άφησαν αυτό το αίνιγμα στον κατάλογο των ανεξήγητων της πανανθρώπινης Ιστορίας.
Και ξαφνικά, η Ακαδημία Επιστημών της Μόσχας δημοσίευσε ένα ανακοινωθέν σχετικά με τις εργασίες των παγκοσμίως γνωστών και διακεκριμένων αστρονόμων, Vladimir Kotelnikov και Iosif Shklovsky. Αυτοί οι δύο επιστήμονες, στρέφοντας τα κύματα του ραντάρ προς την Αφροδίτη, ανακάλυψαν ότι ο πλανήτης αυτός στρέφεται γύρω από τον άξονά του σε περίπου 9 γήινες ημέρες.
Το γεγονός αυτό, μαζί με το δεδομένο ότι το έτος της Αφροδίτης ισοδυναμεί με 225 γήινες ημέρες, θυμήζει το ημερολόγιο των Πυλών του Ήλιου, στη Βολιβία. Δέκα μήνες των 24 ημερών και δύο μήνες των 25 ημερών δίνουν τις 290 ημέρες, που συναντούμε στο ημερολόγιο των Ίνκας. Πώς, λοιπόν, το ημερολόγιο της Αφροδίτης μπορούσε να είναι γνωστό κατά την αρχαιότητα;
Η στοά στην Πύλη του Ήλιου είχε χτιστεί από λαούς πολύ αρχαιότερους από τους Ίνκας, οι οποίοι στις παραδόσεις τους έλεγαν ότι τους είχε κληροδοτηθεί η σοφία τους από “τους λευκούς, γενειοφόρους και γαλανομάτες γίγαντες”.
Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων
Αυτό το θαύμα της μηχανικής ακολουθεί τον Ήλιο στον Ζωδιακό Κύκλο. Δείχνει τους μήνες του έτους, όπως και τις ώρες της ανατολής και της δύσης του Ήλιου και των λαμπρών αστέρων, κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους.
Μάλιστα, μια δεύτερη πλάκα φανερώνει τις κυριότερες φάσεις της Σελήνης. Τέλος, η θέση και η κίνηση των πλανητών (του Ερμή, της Αφροδίτης, του Άρη και του Δία) παρακολουθούνται από έναν δείκτη. Το ερώτημα παραμένει κατά πόσο οι πολυμήχανοι και πολυσχιδείς αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να κατασκευάσουν αυτό το μηχανικό αριστούργημα.
Η Μπαταρία της Βαγδάτης
Η μεγάλη ανακάλυψη έγινε το 1938 από τον Γερμανό αρχαιολόγο Βίλχελμ Κόνιγκ, σε ανασκαφές στην περιοχή Κουτζούτ Ραμπού, ελάχιστα έξω από την Βαγδάτη, την εποχή που εργαζόταν εκεί, σχεδιάζοντας το αποχετευτικό της δίκτυο. Ένα πήλινο βάζο, με ύψος 14 εκατοστά και διάμετρο 8 εκατοστά. Το κυκλικό άνοιγμα στην κορυφή είχε διάμετρο 3,3 εκατοστά. Μέσα σε αυτό υπήρχε ένας χάλκινος κύλινδρος στερεωμένος (10 εκατοστά ύψος, 2,6 εκατοστά διάμετρος). Μέσα στον κύλινδρο υπήρχε μια μικρή σιδερένια ράβδος σφηνωμένη σε καπάκι από στερεή πίσσα, που είχε στο κέντρο του ένα στερεό κομμάτι σιδήρου, με μάκρος 7,5 εκατοστά και διάμετρο περίπου ένα εκατοστό.
Στη συνέχεια βρέθηκαν άλλα δώδεκα τέτοια βάζα, που ήταν όμως, σε χειρότερη κατάσταση, σε κοντινές περιοχές. Μάλιστα, στην Σελεύκεια, βρέθηκαν τέσσερα παρόμοια βάζα και δίπλα τους κομμάτια πιο λεπτών ράβδων σιδήρου και χαλκού, που ίσως να είχαν χρησιμοποιηθεί ως αγώγιμα καλώδια. Σύμφωνα με κάποιες άλλες πληροφορίες, ο Κόνιγκ δεν το βρήκε σε ανασκαφές, αλλά στην αποθήκη του μουσείου της Βαγδάτης, του οποίου ήταν και διευθυντής. Μάλιστα, ήρθε σε σύγκρουση εκείνη την περίοδο τόσο με την επιστημονική κοινότητα όσο και με το θρησκευτικό κατεστημένο.
Ο Γερμανός αρχαιολόγος μετά από δύο χρόνια ερευνών δημοσίευσε εργασία στην οποία ανέφερε πως αυτό το εύρημα ήταν μία αρχαία μπαταρία. Μάλιστα, τεκμηρίωνε με ξεκάθαρο και απόλυτο τρόπο την άποψη του. Το δοχείο περιείχε ένα χάλκινο κύλινδρο επενδυμένο με πίσσα και στερεωμένο στο χείλος της οπής. Στο κέντρο της πίσσας είχε μια μικρή σιδερένια ράβδο πακτωμένη στο καπάκι. Αναλύσεις έδειξαν ότι το περιεχόμενό του ήταν κάποιο οξειδωτικό διάλυμα, πιθανότατα κρασί ή ξύδι. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα στο βάζο υπήρχε ένα υγρό που αλληλεπιδρούσε με το μέταλλο και παρήγαγε ηλεκτρικό φορτίο. Δηλαδή μια μπαταρία!!! Οι τελικές εκτιμήσεις χρονολογούν την μπαταρία μεταξύ του 250 και 225 μ.Χ.
Υπάρχουν, πράγματι, μνημεία στη Γη χτισμένα από εξωγήινους;
