Το τραγικό είναι πως πολύ πιθανόν δεν θα μάθουμε να τις λέμε σωστά στο άμεσο μέλλον κι όλα αυτά γιατί η δύναμη της συνήθειας καμιά φορά είναι ισχυρότερη ακόμα κι από τη διάθεσή μας να διορθώσουμε κάτι!
Το «Χαίρετε!» είναι ευχή.
Δηλαδή να χαίρεστε! Γράφεται με έψιλον και όχι «χαίρεται»
«Κύριε/κυρία/Δεσποινίς»
Προσφωνούμε πάντα κύριο και κυρία κάποιον που δεν γνωρίζουμε και τον ζητάμε πάντα σαν κύριο ή κυρία στο τηλέφωνο σε τρίτους ακόμα. Επίσης δεσποινίδες λέμε μόνο τα κορίτσια από 16 χρονών και κάτω. Από 17 χρονών και πάνω όλες οι γυναίκες αποκαλούνται κυρίες. Δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο τον εαυτό μας! Λέμε: «Είμαι ο Ζαχαρίας Φιλιππίδης» και όχι «πείτε του τον ζήτησε ο κύριος Φιλιππίδης». Τέλος, δεν αποκαλούμε ποτέ κύριο κάποιον που έχει φύγει από τη ζωή γιατί έχει πάψει να είναι κύριος του εαυτού του.
Το «Με γεια!» είναι ευχή.
Δύο λέξεις. Με υγεία και όχι μεγιά
«Εξ απαλών ονύχων»
Το χρησιμοποιούμε λανθασμένα όταν θέλουμε να πούμε ότι κάτι έγινε ή το γνωρίζουμε πολύ επιφανιακά. Όμως σημαίνει ακριβώς το αντίθετο! Σημαίνει «από τότε που ήμουν μωρό το θυμάμαι πάντα να ήταν έτσι» δηλαδή από πάντα, και δείχνει την εξοικείωση με κάτι. Είναι συνώνυμο του “παιδιόθεν”.
«Ελαφρά τη καρδία»
Δηλαδή με ανάλαφρη καρδιά, άνετα, χωρίς να το πολυσκεφτώ.
«Άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου»
Το ακούμε συχνά λανθασμένα από τεκφωνητές και τηλεπαρουσιαστές, οι οποίοι λένε “τους ασκούς τους Αιόλου”. Ο ασκός του Αιόλου σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν ΕΝΑΣ και συγκεκριμένα ένα σακούλι από δέρμα ζώου, που ο Αίολος, ο θεός των ανέμων είχε φυλακίσει μέσα όλους τους ανέμους.
«Υπέρ το δέον»
Και όχι υπέρ του δέοντος! Είναι το δέον δηλαδή αυτό που πρέπει να γίνει και κάνουμε κάτι, παραπάνω κι από αυτό.
«Προπηλακίζω»
Σημαίνει βρίζω χυδαία κάποιον. Δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι του επιτίθεμαι σωματικά.
«Νους υγιής εν σώματι υγιεί» και όχι «έν σώματος»
Δηλαδή ένα δυνατό μυαλό μέσα σε ένα σώμα που υγιαίνει, που είναι καλά!
«Μέτρον άριστον»
Και όχι «παν μέτρον άριστο». Σημαίνει ότι είναι καλό να έχουμε μέτρο σε όλα. Βάζοντας όμως μπροστά το «παν» αλλάζει αμέσως το νόημα και σημαίνει «μέτρο να’ ναι κι ό,τι να ναι!»
Δίνω το «παρών»
Δηλαδή σε μια εκδήλωση, στο αγγελτήριο με κάλεσαν και δήλωσα «παρών». Και όχι δίνω το «παρόν» δηλαδή το τώρα!
Με το όπλο «παρά πόδα»
Δηλαδή με το όπλο δίπλα από τον πόδα μου δηλαδή το πόδι μου. Και όχι «παρά πόδας». Σημαίνει είμαι σε προσοχή.
«Εκ των ων ουκ άνευ»
Και όχι σκέτο «εκ των ουκ άνευ». Δηλαδή από αυτά που δεν μπορείς να κάνεις χωρίς.
«Του λόγου το ασφαλές»
Και όχι το αληθές. Είναι από το απολυτίκιο των Φώτων και δεν του αλλάζουμε τα φώτα!
«Προ Μεσημβρίας»
Από τις 12.01 τα μεσάνυχτα είναι πρωί και λέμε «καλημέρα!» μέχρι τις 12.00μμ (το μεσημέρι). Από τις 12:01 μμ (μετά μεσημβρίαν) είναι απόγευμα και λέμε «καλησπέρα!» μέχρι τις 12:00 τα μεσάνυχτα!
«Αντίο»
Όταν φεύγουμε από κάπου καλό είναι να αποφεύγουμε το «αντίο» γιατί σημαίνει “θα τα πούμε στον άλλο κόσμο” (στο Θεό) και δεν είναι κι ελληνικό αλλά από το ισπανικό «A Dios» που σημάινει «στο Θεό»! Άρα σωστό είναι να χρησιμοποιήσουμε το «Εις το επανιδείν!»
