Οι μαθητές αναστενάζουν όσοι νιώθουν απογοήτευση και θλίψη ή είναι κουρασμένοι, εκνευρισμένοι, έτοιμοι να παραιτηθούν. Επίσης όσοι ποθούν και νοσταλγούν κάτι ή ματαιώνεται ένα σχέδιό τους. Σε κάθε περίπτωση ο αναστεναγμός δεν είναι σαν το χαμόγελο που το σκορπάμε δημόσια: Είναι περισσότερο μια μορφή συναισθηματικής έκφρασης που ταιριάζει με την απομόνωση.
Οι αναστεναγμοί φέρνουν παρεξηγήσεις
Eνώ εσύ αναστενάζεις για κάτι συγκεκριμένο που σε απασχολεί (π.χ. σου βούλιαξαν τα καράβια), η σύντορφος σου ενδεχομένως το αποδίδει σε κάτι τελείως διαφορετικό, ότι η ερωμένη σου που μπορεί και να μήν έχεις ματαίωσε το ραντεβού σας. Και κάπως έτσι γίνονται οι παρεξηγήσεις.
Ο αναστεναγμός παράγεται ακούσια και είναι κάτι σαν μια μικρή παύση προτού πάρουμε μια νέα πρωτοβουλία. Υπάρχουν εκούσιοι και ακούσιοι αναστεναγμοί.
Ο ακούσιος στην πραγματικότητα αποτελεί μια υποστηρικτική διαδικασία για την υγεία μας και για να συντηρήσουμε τα πνευμόνια μας. Ο τρόπος με τον οποίο αυτό το αντανακλαστικό λειτουργεί στο σώμα μας υπακούει σε μια συναρπαστική ακολουθία.
Ενώ οι εκούσιοι αναστεναγμοί ερμηνεύονται από τον εγκέφαλο μας ως απελευθέρωση της απογοήτευσης, του πόνου, της ήττας, επειδή κάποιος μας λείπει ή λόγω της λαχτάρας. Επίσης σχεδόν αμέσως ρωτάμε: «τι έχεις; τι σκέφτεσαι; γιατί ανησυχείς;»
Τελικά ο αναστεναγμός είναι απλώς ένας αναστεναγμός.
Είναι μια καθημερινή συνήθεια που μας επιτρέπει να απελευθερώσουμε τις ταλαιπωρίες του πόνου μας σαν κάποιον που αφήνει όλο τον πόνο της ψυχής του, που προσπαθεί να βρει ανακούφιση σε μια φευγαλέα παρηγοριά όταν όλα πονάνε τόσο πολύ.
Οι άνθρωποι αναστενάζουν όταν το υποσυνείδητό μας, ως αντανακλαστικό ψάχνει το κουμπί επαναφοράς για να πάρει φρέσκο αέρα, για να απελευθερωθούμε από τον πόνο της στιγμής.
Μην διστάζετε να αναστενάζετε καθημερινά και κάθε στιγμή για να επανεκκινείτε τον θαυμάσιο κύκλο της ζωής και της ευτυχίας.
