Είναι στιγμές που θέλουμε να βρίσουμε κάποιον αλλά οι περιστάσεις δεν μας το επιτρέπουν. Η ελληνική γλώσσα όμως είναι τόσο πλούσια που υπάρχουν ακόμη βρισιές που δεν τις γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος και θα μπορούσατε να τις «κεράσετε» σε κάποιον που τις τραβάει η ψυχή του
– Σαψάλης: Ο χαζός, αλλά και ο ξεμωραμένος
– Αχμάκης: Ο αθώος με την έννοια του χαζού
– Μινάρας: Η αγαπημένη ελληνική λέξη από Μ, (χρησιμοποιείται κυρίως στην Πάτρα)
– Μπουρσούκι: Ο άσχημος άνθρωπος.
– Μπακούκος: Ο κοντόχοντρος άνθρωπος.
– Λέπουρας: Ο δειλός, ο λιπόψυχος.
– Μούτι (ο αφοδευτικός): Ο σκατένιος
– Μπουνταλάς: Ο χαζός, ο βλάκας
– Σασκίνης: Ο βλάκας
– Σουρτούκης: Αυτός που γυροφέρνει πολύ
– Ξίκης: Ο λειψός, ο καχεκτικός
– Σερσερής: Ο χαζός, βλάκας, ηλίθιος
– Χερχελές (ή χεργκελές): Ο αλητάμπουρας, το ρεμάλι
– Χαρμάνης: ο χασισομένος
– Αμπντάλης (ή απτάλης): Ο ατσούμπαλος, ο χοντροκομμένος
